ادم  اخلاق و رفتار خوب داشته باشه،

ارزشش زیادتر از ادمیه که چند تا دکترا داشته باشه..

.ولی اخلاق و رفتار خوب نداشته باشه.

خدایى که به وضع و حال ما و به هر چیزى آگاه است، چرا ما را مورد آزمایش قرار مى‏دهد؟

آزمایش الهى براى آن است که مدّعیان راستین از مدّعیان دروغین شناخته شوند.

همه انسان‏ها به نوعىادّعا مى‏کنند که آدم‏هاى خوبى هستند،

امّا به هنگام امتحان،

افراد شناخته مى‏شوند و هرکس مى‏فهمد که چه مقدار در ادّعایش راستگو بوده است.

خداوند مى‏فرماید: ما شما را به ترس، گرسنگى و کمبودها آزمایش مى‏کنیم:

«ولَنَبلونّکم بشى‏ء من الخوف و الجوع و نقصٍ من الاموال و الانفُسِ و الثّمرات و بَشِّر الصّابرین»( سوره بقره، آیه 155)

علاوه بر آنکه علم و دانستن خداوند، دلیل کیفر و پاداش نیست،

بلکه باید از ما عملى سربزند تا به کیفر و پاداش برسیم. به چند مثال توجه کنید:

1- ما مى‏دانیم که این خیّاط یا بنّا یا نجّار چگونه مى‏دوزد یا مى‏سازد، ولى بر اساس این دانش،

به آنها مزد نمى‏دهیم، بلکه باید از آنان کارى سربزند تا استحقاق پاداش داشته باشند.

2- معلّم مى‏داند که این دانش‏آموز اهل درس خواندن نیست،

ولى نمى‏تواند قبل از امتحان او را مردود قلمداد کند.

حضرت على علیه السلام مى‏فرماید: آزمایشات الهى براى علم پیدا کردن خداوند نیست،

بلکه براى آن است که بسترى ایجاد شود و از انسان عملى سرزند تا کیفر و پاداش بر مبناى عمل باشد.
 

اگر امتحان‏ها نباشد، انسان شناخته نمى‏شود.
 

صبر انسان، در برابر حوادث شناخته مى‏شود.

رضا و تسلیم انسان، در برابر حوادث تلخ شناخته مى‏شود.

قناعت و زهد انسان، به هنگام کمبودها روشن مى‏شود.

تقوى، حلم و ایثار انسان، در امتحان‏ها معلوم مى‏شود.

سعه صدر چیست؟

«سعه صدر» به معناى داشتن روح بزرگ است

که همچون لاستیک تراکتور از امواج رد شود و تاب بر ندارد

در حالى که افراد عادى مثل لاستیک دوچرخه، با اولین موج تاب برمى‏دارند.

حضرت على علیه السلام مى‏فرماید:

«آلَةُ الرّیاسة سعة الصَّدر»،(نهج‏البلاغه، حکمت‏176.)

شرط لازم براى پذیرش هر مسئولیّتى، سعه‏ صدر است.

دعاى حضرت موسى علیه السلام پس از رسیدن به مقام نبوّت،

سعه صدر بود که از خداوند خواست:

«رَبّ اشَرح لى صَدرى»(سوره طه، آیه 27.)

البتّه موسى از خدا درخواست کرد و خدا به او عطا نمود،

ولى خداوند قبل از اینکه پیامبر درخواست کند، به او سعه صدر داد

و فرمود: «ألم نَشرَح لک صَدرک»( سوره انشراح، آیه 1.)

چه کنیم تا در دنیا راحت زندگى کنیم؟

قرآن مى‏فرماید: «لِکَیلا تَأسوا على‏ ما فاتکم و لا تفرحوا بما آتاکم»(سوره حدید، آیه 23) آن گونه باشید که اگر چیزى را از دست دادید، تأسّف نخورید و اگر چیزى به شما دادند، شاد نشوید. راستى آیا مى‏شود انسان اینگونه متعادل باشد که دادن‏ها و گرفتن‏ها در او اثرى نگذارد؟

کارمند بانک، یک روز مسئول دریافت پول مردم مى‏شود و روز دیگر مسئول پرداخت پول به مردم مى‏شود. نه آن روزى که پول مى‏گیرد خوشحال است و نه آن روزى که مى‏پردازد، ناراحت. زیرا او مى‏داند هر دو روز، امانتدارى بیش نبوده است.

مثالى دیگر:

براى لاستیک تراکتور، حرکت در زمین هموار و غیر هموار یکسان است، ولى براى لاستیک دوچرخه، تفاوت دارد.

نشستن و برخاستن یک گنجشک، روى شاخه گل اثر مى‏گذارد ولى روى درخت تنومند، اثر چندانى ندارد.

آرى، انسان‏هاى بزرگ به خاطر سعه صدرى که دارند، مسایل جزئى در روح آنان اثر چندانى ندارد.

امام حسین‏علیه السلام ظهر عاشورا در برابر دهها تیر که به سویش رها شد و دهها داغى که دید، نمازِ با حال و خشوعى خواند، در حالى که کوچک‏ترین حرکت، ما را از نماز یا خشوع باز مى‏دارد.

منبع : درسهایی از قران

آیا خدا به عبادات ما نیاز دارد که فرمان داده نماز بخوانیم و رو به کعبه بایستیم؟

اگر همه مردم رو به خورشید خانه بسازند چیزى به خورشید اضافه نمى‏شود و اگر همه مردم پشت به خورشید خانه بسازند، چیزى از خورشید کم نمى‏شود. خورشید نیازى به مردم ندارد که رو به او کنند، این مردم هستند که براى دریافت نور و گرما باید خانه‏هاى خود را رو به خورشید بسازند.

خداوند به عباداتِ مردم نیازى ندارد که فرمان داده نماز بخوانند. این مردم هستند که با رو کردن به او از الطاف خاص الهى برخوردار مى‏شوند و رشد مى‏کنند.

قرآن مى‏فرماید: اگر همه مردم کافر شوند، ذرّه‏اى در خداوند اثر ندارد، زیرا او از همه انسان‏ها بى‏نیاز است. «اِن تکفروا انتم و مَن فى الارض جیمعاً فانّ اللّه لغنىٌّ حمید»(سوره ابراهیم، آیه 8 .)

چرا از مرگ مى‏ترسیم؟

راننده زمانى در جاده مى‏ترسد که یا بنزین ندارد یا قاچاق حمل کرده یا اضافه سوار کرده یا با سرعت غیر مجاز رفته یا جاده را گم کرده یا در مقصد جایى را آماده نکرده و یا همراهانش نا اهل باشند.

اگر انسان براى بعد از مرگ خود، زاد و توشه لازم را برداشته باشد، کار خلاف نکرده باشد، راه را بداند، در مقصد جایى را در نظر گرفته باشد و دوستانش افراد صالح باشند و حرکتش طبق مقررات و مجاز باشد، نگرانى نخواهد داشت.

منبع : درسهایی از قران

همه هستند...همه دورو برت هستن.....اما دقت کنی میبینی کسی باهات نیس.....

درک کردن آدما خیلی سخته.....درک کردن آدما تو زندگی خیلی مهمه......

اما کسی به درک کردن نه فکر میکنه....نه دقت......

مثلا همین که در مورد آدما زود قضاوت نکنیم...میشه....درک کردن....به همین راحتی......

وقتی ادمی میبینه دوربرش زیاد ادمه....و بازم تنهاس...بخاطر اینه که کسی درکش نمیکنه.....

..................